Pomoc Banku Żywności
Przemiany ustrojowo-społeczne, jakie dokonały się w Polsce po 1989 roku, obok osiągania pozytywnych celów wyłoniły jednocześnie warstwę ludzi ubogich, wymagających dla ich przetrwania pomocy żywnościowej. W celu jej niesienia, na początku 2004 roku rozpoczyna
działalność Tarnobrzeski Bank Żywności. Jego funkcjonowanie wspierają lokalne władze samorządowe a finansuje Unia Europejska.
Bank rozwinął punkty wydawania żywności, które w ciągu miesiąca obsługują kilka tysięcy mieszkańców, potrzebujących
żywnościowej pomocy. W okresach klęsk żywiołowych sieć tych placówek oraz ich zasięg działania jest doraźnie powiększana.
W marcu 2009 roku Zarząd Tarnobrzeskiego Koła Stowarzyszenia Emerytów i Rencistów Policyjnych podpisał umowę z Tarnobrzeskim
Bankiem Żywności, odnawiając ją każdego, kolejnego roku. Jej efektem było utworzenie następnego punktu wydawania żywności, tym razem
w środowisku emerytów mundurowych, wpisując się w tło innych grup społecznych. Robocze zadanie w zakresie organizacji i
punktu, Zarząd Koła powierzył jednemu z emerytów. Dzięki przychylności kierownictwa jednostki przy rozpatrywaniu prośby
Zarządu Koła, w zasobach lokalowych Komendy Miejskiej Policji urządzono magazyn, stanowiący zarazem punkt wydawania żywności. Podobnie przystosowanie lokalu magazynowego do wszelkich wymogów określonych przepisami, nastąpiło dzięki realnej pomocy społecznej
dwóch prywatnych firm prowadzących działalność gospodarczą, wyrażających wolę niesienia pomocy potrzebującym.
Głęboko refleksyjne są wymogi określające kryteria według których można wprowadzić nazwiska osób na listę pomocową Banku Żywności.
Otóż miesięczny przychód na osobę żyjącą w rodzinie nie może przekraczać 600 zł. Natomiast osoba żyjąca samotnie nie może mieć większego przychodu niż 700 zł. Miesięcznie. Z chwilą rozpoczęcia działalności „Środowiskowego” punktu wydawania żywności, zakwalifikowanych zostało 19 rodzin emeryckich służb mundurowych. Z upływem lat liczba spełniających kryteria rosła, osiągając wielkość 70 rodzin w 2014 roku. Wzrostu należy upatrywać głównie w dwóch źródłach. Pierwsze to pogłębiona przez Koło SEiRP znajomość rodzin żyjących w ubóstwie, co było często ze wstydu ukrywane przez obejmowanych pomocą. Druga to rażące, ustawowe obniżenie emerytur i rent głównie byłym funkcjonariuszom Służby Bezpieczeństwa.
Biorąc pod uwagę tylko jesień życia seniorów, towarzyszącą jej często niepełnosprawność zdrowotną i ograniczoną zdolność
funkcjonowania, całkowicie uzasadnia celowość omawianego działania. Pomoc żywnościowa jest znacząca dla poprawy skromnych,
rodzinnych budżetów zwarzywszy, że każdy członek zakwalifikowanej najmniejszej komórki społecznej otrzymuje 6 kg.
pełnowartościowej żywności w miesiącu. Na liście znajduje się bowiem 30 rodzajów artykułów spożywczych, wydawanych
przemiennie w tym między innymi: mąka, makarony, kasze, sery, mleko, masło.
Niezależnie od tej systemowej pomocy funkcjonuje również wsparcie „akcyjne” w postaci owoców i warzyw takich jak: marchew,
jabłko, śliwa, kapusta, kalafior, papryka. Najbardziej dostatni był ten drugi rodzaj pomocy na przełomie lat 2014/2015, jako następstwo
zahamowania polskiego eksportu do Rosji, nie tylko tu wymienionych płodów rolnych.
Godny zauważenia i pozytywnej oceny oraz okazywanie wdzięczności ze strony podopiecznych jest fakt wyłonienia się grupy emerytów- członków stowarzyszenia – która kierując się zasadą iż człowiek jest tyle wart ile uczyni dobrego, czynnie włączyła się w proces dystrybucji
towarów spożywczych. Wysiłkiem fizycznym pomagała przy pracach załadowczo-rozładowczych masy hurtowej i detalicznej.
Przełożyło się to między innymi na uwolnienie weteranów służby od uciążliwego oczekiwania w kolejce, w celu odebrania należnych
im racji żywnościowych, oraz sprzyjało zwykłemu umacnianiu więzi międzyludzkich, zwłaszcza środowiskowych.
Autor: Bronisław Zimny
